กรมการจัดหางานพักใบอนุญาตบริษัทจัดหางาน เกาสง โอเวอร์ซี ดีเวลลอปเม้นต์ จำกัดหลังพบฝ่าฝืน พ.ร.บ.จัดหางานและคุ้มครองคนหางาน 2528 ข้อหาไม่จดทะเบียนลูกจ้างและตัวแทนต่อนายทะเบียน และมาตรา 27 วรรคสอง ประกอบมาตรา 47 ข้อหาไม่ออกใบรับค่าบริการและหรือค่าใช้จ่ายตามที่อธิบดีกำหนดให้แก่คนหางาน
15 ธ.ค. 52 - นายจีรศักดิ์ สุคนธชาติ อธิบดีกรมการจัดหางาน ในฐานะนายทะเบียนจัดหางานกลาง แจ้งว่า ด้วยบริษัทจัดหางาน เกาสง โอเวอร์ซี ดีเวลลอปเม้นต์จำกัด โดยนางสาวณัชชา ศรีสวัสดิ์ เป็นกรรมการผู้จัดการ ใบอนุญาตเลขที่ ต.925/2541 สำนักงานเลขที่ 279/1-2 ถนนสุทธิสารวินิจฉัย แขวงสามเสนนอก เขตห้วยขวาง กรุงเทพมหานคร ได้กระทำการฝ่าฝืนพระราชบัญญัติจัดหางานและคุ้มครองคนหางาน พ.ศ.2528 แก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติจัดหางานและคุ้มครองคนหางาน ฉบับที่ 2 พ.ศ.2537 มาตรา 15 วรรคหนึ่ง ประกอบมาตรา 47 ข้อหาไม่จดทะเบียนลูกจ้างและตัวแทนต่อนายทะเบียน และมาตรา 27 วรรคสอง ประกอบมาตรา 47 ข้อหาไม่ออกใบรับค่าบริการและหรือค่าใช้จ่ายตามที่อธิบดีกำหนดให้แก่คนหางาน
อาศัยอำนาจในมาตรา 69 แห่งพระราชบัญญัติจัดหางานและคุ้มครองคนหางาน พ.ศ.2528 นายทะเบียนจัดหางานกลาง จึงมีคำสั่งพักใช้ใบอนุญาตจัดหางานให้คนหางานเพื่อไปทำงานในต่างประเทศ ของบริษัทจัดหางาน ที.โอ.ยู จำกัด เป็น เวลา 60 วัน นับตั้งแต่วันที่ 8 ธันวาคม 2552 เป็นต้นไป หากบริษัทดังกล่าวไม่เห็นด้วยกับคำสั่งของนายทะเบียนกลางมีสิทธิอุทธรณ์ต่อ รัฐมนตรีได้ภายใน 30 วัน นับแต่วันที่ได้รับคำสั่ง
ทั้งนี้เมื่อเดือนกันยายนปีที่แล้ว (2551) กรมการจัดหางาน เปิดเผยว่ากรมการจัดหางานได้รับการประสานจากสำนักงานแรงงาน ณ กรุงมะนิลา (ส่วนที่ 2) สาขาเมืองเกาสง เกี่ยวกับกรณีคนหางานที่ไปทำงานในไต้หวันร่วมมือกับนายหน้าหรือบริษัทจัดหางานสมยอมเสียค่าบริการสูงเกินกว่าเกณฑ์ที่กระทรวงแรงงานกำหนด (ค่าบริการ 1 เดือน + ค่าใช้จ่ายจริงไม่เกิน 3 เดือน หรือ 69,120 เหรียญไต้หวัน หรือประมาณ 70,000 – 80,000 บาท ) จากข้อมูลของกลุ่มสิทธิแรงงานในไต้หวัน ระบุว่าแรงงานต่างชาติที่เข้าไปทำงานในไต้หวัน ต้องจ่ายค่าบริการให้แก่นายหน้าในอัตราต่างกันดังนี้ แรงงานเวียดนาม จ่ายเกือบ 300,000 บาท (จ่ายผ่อน) อินโดนีเซีย จ่าย 130,000 -150,000 บาท ไทย จ่าย 100,000 – 150,000 บาท และฟิลิปปินส์จ่ายต่ำที่สุด 70,000-100,000 บาท จะเห็นได้ว่าการสมยอมดังกล่าว มิได้เกิดเฉพาะแรงงานไทยชาติเดียว แต่เกิดกับแรงงานชาติอื่นด้วย ซึ่งสาเหตุสำคัญน่าจะมาจากการที่คนหางานไม่มีข้อมูลมาเปรียบเทียบ เมื่อมีสาย/นายหน้า มาแนะนำหรือชักจูงก็เกิดความสนใจและยินยอมจ่ายค่าบริการ ซึ่งเป็นค่าบริการที่สูงกว่ากฎหมายกำหนดเนื่องจากต้องเสียค่านายหน้าหลายทอด เริ่มตั้งแต่ระดับหมู่บ้าน จังหวัด ไปจนถึงบริษัทจัดส่งที่ตั้งอยู่ในกรุงเทพ ฯ
