(...) หมักไปสู่ปรโลกแล้ว คำนำหน้าขอใช้ว่าออหมักก็แล้วกัน

 

ในฐานะคนที่รอดตายจาก 6 ตุลา ในฐานะที่สูญเสียเพื่อนสนิท อนุวัตร อ่างแก้ว ประธานชุมนุมวรรณศิลป์ และเพื่อนร่วมอุดมการณ์อีกมากมาย

 

ไม่มีคำว่าอโหสิ ไม่มีคำว่าให้อภัย ยังขอสาปแช่งและเกลียดชังออหมักไปจนกว่าจะหาไม่

 

ถ้าเป็นเมื่อ 3-4 ปีที่แล้ว คงจุดประทัด ไชโยโห่ร้อง หรือเผาพริกเผาเกลือส่ง

 

แต่โชคชะตาเล่นตลก ออหมักตายช้าไปหน่อย เกิดความพลิกผันทางประวัติศาสตร์ ได้พบได้เห็นสิ่งที่ไม่เคยคาดคิดว่าจะได้พบเห็น จนทำให้ความรู้สึกเปลี่ยนไป

 

วันนี้ แม้จะยังเกลียดชัง สาปแช่ง ก็ต้องเปิดหมวกคารวะให้ออหมัก ในฐานะศัตรูผู้ยืนหยัดในอุดมการณ์ คงความเป็น “ขวา” ตราบลมหายใจเฮือกสุดท้าย ไม่เปลี่ยนสีแปรธาตุไปจากเมื่อ 33 ปีก่อนแม้แต่น้อย

 

บางครั้ง ศัตรูที่ทั้งเหม็นทั้งแข็ง ดื้อรั้น ไม่เปลี่ยนจุดยืน ก็ยังน่าคารวะกว่ามิตรสหายที่พลิกลิ้นกลับไปกลับมา มิใช่หรือ

 

ออหมักก็คือออหมัก เป็นรัฐมนตรีมหาดไทย เป็นฝ่ายค้าน เป็นคอลัมนิสต์ เป็นผู้ว่า กทม. กระทั่งเป็นนายกฯ โดยการสนับสนุนของลูกพรรคที่เป็นคนเดือนตุลาอยู่มากหลาย ออหมักก็ยังยืนกรานว่า 6 ตุลามีคนตายคนเดียว

 

เชื่อขนมกินได้ว่า ลงไปเจอยมบาล ออหมักก็จะยังปากแข็งยิ่งกว่าอีกาปากเหล็ก ยืนกรานว่า 6 ตุลามีคนตายคนเดียว (ไม่ฮา)

 

นั่นคือความ “น่ารัก” ของคนที่ผมเกลียดอย่างออหมัก

 

โชคชะตาเล่นตลก ออหมักตายช้าไป 3-4 ปี ทำให้ได้เป็นนายกรัฐมนตรี โดยผมเป็นคนหนึ่งที่เลือกพรรคพลังประชาชน อย่างไม่เคยคิดไม่เคยฝัน ว่าตัวเองจะต้องมาเลือกออหมักเป็นนายกฯ

 

แต่ผมรู้อยู่แล้วว่าผมเลือกเพื่ออะไร เลือกเพื่อต่อต้านรัฐประหาร เลือกเพื่อต่อต้านขั้วอำนาจที่อยู่เบื้องหลัง 6 ตุลา เลือกเพื่อต่อต้านขั้วอำนาจที่บ่อนทำลายประชาธิปไตยของประชาชนมาทุกยุค

 

หลักการสำคัญกว่าตัวบุคคลที่ชื่อออหมัก

 

ในทางตรงข้าม โชคชะตาเล่นตลก ออหมักตายช้าไป 3-4 ปี ทำให้ได้เห็นความเลอะเทอะทางประวัติศาสตร์ คนที่รอดตายมาจาก 6 ตุลาบางคน กลับทำตัวเหมือนออหมัก ออจืด อุทาร อุทิศ เมื่อ 33 ปีก่อน ปลุกระดมให้คนฆ่ากันผ่านยานเกราะยุคดาวเทียม โดยอ้างชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ อิงอุดมการณ์ลูกเสือชาวบ้าน บิดเบือน ใส่ร้าย เพื่อเอาชนะทางการเมือง ไม่ต่างจากหนังสือพิมพ์ดาวสยามตกแต่งภาพ

 

คนที่เคยเจ็บปวดจากการปลุกความเกลียดชังใส่ความเห็นต่าง คนที่เคยประสบภัยจากรัฐประหาร วันนี้กลับมารับใช้รัฐประหาร ค้ำจุนอำนาจอำมาตยา เพียงเพื่อโค่น “ทุนสามานย์” ที่ตนเกลียดชังเป็นบ้าเป็นหลัง จะไม่แปลกใจเลยสักนิดถ้าคนที่ทำอย่างนี้เป็นออหมัก ไม่ใช่คนที่เคยผ่าน 6 ตุลา ซึ่งยังมีหน้ามากล่าวหาเพื่อนพ้องที่เคยร่วมเป็นร่วมตายแต่วันนี้มีความคิดเห็นแตกต่างทางการเมือง ว่าเป็น “คอมมิวนิสต์คิดล้มสถาบัน”

 

คนพวกนี้ไม่มีสิทธิด่าออหมัก เพราะทำตัวไม่ต่างจากออหมัก แต่ออหมักยังมีศักดิ์ศรี ตรงที่คิดอย่างไรเชื่ออย่างไรก็พูดอย่างนั้น ทำอย่างนั้น ขณะที่คนเหล่านี้น่าทุเรศ เพราะทอดทิ้งอุดมการณ์ที่เคยยึดมั่น ออหมักมันเป็นขวา ก็ขวาจนวาระสุดท้าย ไม่ใช่พวกที่พลิกไปพลิกมา ไร้จุดยืน กลืนน้ำลายตัวเอง ตายไปยมบาลถามว่ามึงเป็นขวาหรือซ้าย ก็ยังตอบไม่ได้ สับสนตัวเองยิ่งกว่าพวกสับสนทางเพศ

 

ไร้ค่าสิ้นดี ไม่มีคุณค่าพอที่จะบันทึกในประวัติศาสตร์

 

ขณะที่ออหมักยังมีคุณค่าให้รำลึก แม้จะด้วยความเกลียดชังเสมอต้นเสมอปลาย