ด้วยพระนามของอัลลอฮฺผู้ทรงเมตตาปรานีเสมอ ขอความสันติและความจำเริญแด่ศาสนามุฮัมมัด  ผู้เจริญรอยตามท่าน และสุขสวัสดีผู้อ่านทุกท่าน

1. บทนำ

เมื่อ 8 มีนาคม 2551 คณะกรรมการเลือกตั้งมาเลเซีย ประกาศว่าพรรครัฐบาล (เดิม) นำโดยพรรค UMNO (United Malays National Organization) เป็นพรรคการเมืองหลักที่เป็นแกนนำกลุ่มแนวร่วมแห่งชาติ (Barisan Nasional) ซึ่งประกอบด้วยพรรคการเมืองสำคัญ ได้แก่พรรคสมาคมชาวจีนมาเลเซีย MCA (Malaysian Chinese Association) , พรรคสภาอินเดียมาเลเซีย MIC (Malaysian Indian Congress) , พรรคเอกภาพภูมิบุตรอนุรักษนิยม Gerakan, PPBB (Parti Pesaka Bumiputera Bersatu) , พรรคแห่งชาติซาราวัก SNP (Sarawak National Party ) พรรคเอกภาพประชาชนซาราวัก พรรคซาบาห์ก้าวหน้า และพรรคเสรีประชาธิปไตย คว้าที่นั่งในรัฐสภาไปได้ 137 ที่นั่ง จากทั้งหมด 222 เก้าอี้ หรือได้คะแนนเสียงน้อยกว่า 62 เปอร์เซ็นต์ ทั้งนี้ (จากรายงานของเบอร์นามา สำนักข่าวแห่งชาติของแดนเสือเหลือง) ที่เหลืออีก 38 เปอร์เซ็นต์เป็นของพรรคพันธมิตรกฝ่ายค้านโดยใช้ชื่อว่า Barisan Alternatif หรือ กลุ่มพันธมิตรทางเลือกคือ พรรค PAS (Parti Islam Se-Malaysia) พรรคกิจประชาธิปไตย DAP (Democratic Action Party) เป็นพรรคตัวแทนของคนมาเลเซียที่เป็นคนจีน พรรค PRM และ พรรคเกออาดิลัน (People's Justice Party , KeADILan) ในขณะเดียวกันพรรคพันธมิตร ฝ่ายค้านชนะการเลือกตั้ง ใน ห้ารัฐตอนเหนือ ซึ่งจะส่งผลการเปลี่ยนแปลงการเมืองการปกครองของมาเลเซียในอนาต

อย่างแน่นอน

2. เหตุผลพรรคร่วมฝ่ายค้านมีเสียงเพิ่มในสภา

               พรรคเกออาดิลัน (People's Justice Party or KeADILan) ซึ่งเป็นที่ทราบกันดีว่าเป็น ของอดีตรองนายกรัฐมนตรี อันวาร์ อิบราฮิม (ถึงแม้ท่านถูกห้ามลงเลือกตั้ง) ได้เก้าอี้ในรัฐสภาไป 31 ที่นั่ง ถือว่ามากที่สุดในบรรดาพรรคฝ่ายค้านทั้งหมด (มากกว่าการเลือกตั้งครั้งที่ผ่านมา ซึ่งพรรคเกอร์อาดิลันได้ที่นั่งในรัฐสภาชุดปัจจุบันเพียงที่เดียวเท่านั้น)

สำหรับพรรคอิสลามแห่งมาเลเซีย (Parti Islam Se-Malaysia) หรือพรรคปาส เป็นพรรคการเมืองในมาเลเซียที่นิยมแนวทางทางศาสนาอิสลาม พยายามต่อสู้เพื่อผลักดันให้นำหลักนิติศาสตร์อิสลามเป็นรัฐธรรมนูญในการปกครองประเทศได้ถึง 23 ที่นั่ง และพรรคพรรคกิจประชาธิปไตย DAP (Democratic Action Party) อันเป็นพรรคคนจีน ซึ่งเป็นพันธมิตรสำคัญของนายอันวาร์ ได้ 28 ที่นั่ง

              ที่สำคัญพรรครัฐบาลมาเลเซีย (BN-UMNO) ต้องแพ้การเลือกตั้งท้องถิ่นถึง 5 รัฐ คืองกลันตัน ปีนัง สลังงอร์ เคดาห์ และเปรัก โดยที่พรรคยุติธรรมแห่งชาติหรือพรรคเกออาดิลัน (People's Justice Party or KeADILan) ร่วมกับพรรคอิสลามแห่งมาเลเซีย (Parti Islam Se-Malaysia) หรือพรรคปาส สามารถรวบรวมเสียงจัดตั้งรัฐบาลท้องถิ่นในสลังงอร์ได้ อันเป็นรัฐใจกลางเมือง ของมาเลเซีย

              ในรัฐเคดาห์ พรรคอิสลามแห่งมาเลเซีย หรือปาสร่วมกับพรรคยุติธรรมแห่งชาติ สามารถจัดตั้งรัฐบาลท้องถิ่นได้ (เคดาห์นี้ เป็นบ้านเกิดของนายมหาเธร์ มูหัมมัดอดีตผู้นำมาเลเซีย)

ที่รัฐกลันตันพรรคพรรคอิสลามแห่งมาเลเซีย หรือปาส ยังคงรักษารัฐนี้ไว้ได้ แถมยังได้คะแนนแบบถล่มทลาย โดยพรรคอัมโน ได้รับเลือกตั้งเพียง 6 ที่นั่ง จาก 44 ที่นั่ง ส่วนสมาชิกรัฐสภาในรัฐนี้ อัมโนได้เพียง 2 จาก 14 ที่นั่ง

              ในรัฐปีนังพรรค DAP (ของคนจีน) สามารถร่วมมือกับพรรคยุติธรรมแห่งชาติ เพื่อจัดตั้งรัฐบาลท้องถิ่นในรัฐปีนัง โดยมีเสียงของพรรคพาสอีก 1 เสียงเข้ามาร่วมด้วย

               ส่วนที่รัฐเปรัก พรรคยุติธรรมแห่งชาติ ได้รร่วมมือกับพรรค DAP และพรรคปาส เพื่อจัดตั้งรัฐบาลท้องถิ่น สามารถโค่นล้มพรรครัฐบาลที่ปกครองมา 50 กว่าปี แต่ต้องพยายามอย่างหนักในการจัดตั้งรัฐบาลท้องถิ่น เพราะด้วยคะแนนที่เป็นชัยชนะที่ไม่มากนัก คือ 31 ต่อ 28 เสียง 

              

ผลการเลือกตั้งมาเลเซียที่เปรียบเสมือนสึนามิทางการเมืองครั้งนี้ซึ่งพันธมิตร ฝ่ายค้านได้ ประกาศศักดาคว้าที่นั่งจำนวนมาก รวมทั้งยึดเก้าอี้ที่นั่งในกัวลาลัมเปอร์เมืองหลวงครั้งนี้นักวิเคราะห์ได้ให้เหตุผลดังนี้

2.1   ความไม่ยุติธรรมในการดำเนินนโยบายภูมิบุตรซึ่งรัฐบาลเปิดโอกาสเอื้อประโยชน์ต่อคนเชื้อสายมลายูไม่ว่าจะเป็นด้านการเมือง  เศรษฐกิจและสังคม ยังความไม่พอใจที่เพิ่มสูงขึ้นของชนกลุ่มน้อยเชื้อสายจีนและอินเดีย ที่อดกลั้นมานานต่อนโยบายภูมิบุตร จนเกิดการประท้วงครั้งใหญ่ของชนเชื่อสายอินเดียต่อรัฐบาลของนายอับดุเลาะห์ อะหมัด บัดดาวี[1] ถึงแม้ในกลุ่มแนวร่วมแห่งชาติ (Barisan Nasional) จะมีพรรคสมาคมชาวจีนมาเลเซีย MCA (Malaysian Chinese Association) และพรรคสภาอินเดียมาเลเซีย MIC (Malaysian Indian Congress) แต่ในการเลือกตั้งครั้งนี้ พวกเขาหลายคนแพ้การเลือกตั้งครั้งนี้โดยผู้มีสิทธ์ออกเสียง ลงโทษพวกเขาที่ไม่คัดค้านนโยบายภูมิบุตร และไม่สนใจการประท้วงของชนกลุ่มน้อยที่ผ่านมา

2.2   ปัญหาการคอรัปชันและการเล่นพรรคเล่นพวกส่งผลให้รัฐมนตรีอย่างน้อย 4 คนสอบตกอย่างผิดความคาดหมายด้วยเรื่องอื้อฉาวคอร์รัปชัน ในขณะที่การเล่นพรรคเล่นพวกที่คนในพรรคอัมโนยังรู้สึกไม่สบายใจคือการที่นายอับดุเลาะห์ อะหมัด บัดดาวีให้อำนาจกับลูกเขยวัยสามสิบต้นที่ชื่อ นายคอยรี กอมารุดดีนในตำแหน่งสำคัญของพรรคอัมโนคือรองประธานกลุ่มยุวชนพรรค  แล้วให้อำนาจจัดที่นั่ง ส.ส.รัฐเนกรีซัมบีลันที่ฐานเสียงของอัมโนแข็งที่สุดเพื่อที่ว่านายคอยรีจะได้รับตำแหน่งรัฐมนตรีในรัฐบาลใหม่[2] 

2.3   ผลกระทบจากเศรษฐกิจที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน ทำให้ราคาน้ำมันและราคาอาหารสูงขึ้นจากที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ส่งผลให้ประชาชนไม่พอใจรัฐบาลที่ไม่สามารถควบคุมราคาได้ ก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้คะแนนเสียงของรัฐบาลลดลง

2.4   นโยบายของ พรรคเกออาดิลัน (People's Justice Party or KeADILan) โดยนายอันวาร์ อิบราฮิม หัวหน้าพรรค ซึ่งเป็นชาวมลายูมุสลิมคนหนึ่ง  ประกาศชูนโยบายยกเลิกการใช้แผนเศรษฐกิจที่ให้สิทธิพิเศษแก่คนมลายูมุสลิม  เพื่อสร้างความเป็นธรรมให้แก่ประชาชนเชื้อชาติอื่นๆ  ปรากฎว่าพรรคของเขาได้รับที่นั่งส.ส. ระดับชาติสูงสุดของพรรคฝ่ายค้านคือ 31 ที่นั่ง[3] 

2.5   การร่วมมือทางยุทธศาสตร์ในการเลือกตั้งของพรรคพันธมิตร ฝ่ายค้านโดยเฉพาะนายอันวาร์  อิบรอฮีมสามารถรวมพลังพันธมิตร 3 ฝ่าย ซึ่งแตกต่างทั้งเชื้อชาติและอุดมการณ์..โดยสามพรรคดังกล่าวไม่ส่งส่งผู้สมัครลงแข่งกันเอง แต่ใช้วิธีรวมกลุ่มส่งผู้สมัครคนเดียวในแต่ละเขต

3. อนาคตการเมืองการปกครองมาเลเซีย

การที่พรรคแนวร่วมแห่งชาติ (Barisan Nasional) คว้าที่นั่งในรัฐสภาไปได้ 137 ที่นั่ง จากทั้งหมด 222 เก้าอี้ หรือได้คะแนนเสียงน้อยกว่า 62 เปอร์เซ็นต์และ ต้องแพ้การเลือกตั้งท้องถิ่นถึง 5 รัฐ คือ กลันตัน ปีนัง สลังงอร์ เคดาห์ และเปรัก ให้ พรรคพันธมิตร ฝ่ายค้านจะยังผลกระทบต่ออนาคตการเมืองการปกครองมาเลเซียดังนี้

3.1     นโยบายการพัฒนาประเทศภายใน ปี 2020[4] อาจจะไม่สามารถทำได้ตามเป้าหมายและทันเวลา อันเนื่องมาจากจะต้องเผชิญปัญหาในการบริหารประเทศ เพราะไม่สามารถครองเสียงในสภาได้มากกว่า 2 ใน 3 ซึ่งจะทำให้รัฐบาลมีปัญหาในการออกกฎหมายต่าง ๆ รวมทั้งโครงการพัฒนาเขตเศรษฐกิจของรัฐบาลมูลค่า 325,000 ล้านดอลลาร์ที่ตั้งเป้าไว้ก่อนหน้านี้

3.2     ประชาชนจะมีเสรีภาพในการปกระบอบประชาธิปไตยของมาเลเซียมากขึ้น

เป็นที่ทราบกันดีว่ารัฐบาลกลางในอดีตสามารถควบคุมองค์กรของรัฐและเอกชนได้อย่างค่อนข้างเบ็ดเสร็จโดยเฉพาะสื่อแต่ผลการเลือกตั้งครั้งนี้จะทำให้องค์กรต่างๆโดยเฉพาะสื่อมวลชนกล้ามากขึ้นในการวิภาควิจารณ์การทำงานของภาครัฐ ในขณะเดียวกันจะขยายฐานการเมืองภาคประชาชนให้มีโอกาสตรวจสอบรัฐบาลของพรรคแนวร่วมแห่งชาติ (Barisan Nasional) ของนายอับดุลเลาะห์ อะหมัด บาดาวี

3.3     การปรับเปลี่ยนนโยบายภูมิบุตร

            เป็นที่ทราบกันดีว่าประเทศมาเลเซีย  ประกอบด้วยประชากรชาติพันธุ์ใหญ่ๆ 3 เชื้อชาติ ได้แก่ มลายู จีน และอินเดีย ความเป็นพหุสังคมเช่นนี้ นโยบายภูมิบุตรได้ก่อ
ปัญหาสังคม  ฐานความเชื่อของของรัฐบาลที่คิดว่าประเทศนี้เป็นของตน นำไปสู่การสร้างความเป็นอภิสิทธิ์ชนให้แก่พวกมลายู โดยอาศัยกฎหมายรัฐธรรมนูญที่กำหนดให้คนมลายูมีอภิสิทธิด้านต่างๆ  เช่น การทำงานราชการ การศึกษา ผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจ เป็นต้น จะไม่เหมาะสมในอนาคตอีกต่อไปเพราะคนเชื้อสายจีน และอินเดียในอดีตอพยพเข้ามาอยู่ในมาเลเซียแต่คนรุ่นใหม่เกิดในมาเลเซียจึงมีสิทธิและเสรีภาพทุกด้านเหมือนคนมลายู  ดังนั้นท้ายสุดนโยบายภูมิบุตรอาจถูกยกเลิกหรือปรับปรนให้เกิดความยุติธรรมต่อคนเชื้อสายจีน และอินเดียมากขึ้นเป็นอย่างน้อย

3.4     การเมืองอาจเปลี่ยนขั๋วในการเลือกตั้งครั้งต่อไปขึ้นอยู่กับการบริหารรัฐท้องถิ่นทั้งห้าของฝ่ายค้าน

แนวร่วมฝ่ายค้านจะสามารถเป็นรัฐบาลในการเลือกตั้งครั้งต่อไปได้หรือไม่ขึ้นอยู่กับการบริหารรัฐบาลท้องถิ่นทั้งห้ารัฐของฝ่ายค้านและไม่ใช่ง่ายเช่นกันสำหรับพรรคพรรคเกออาดิลัน (People's Justice Party or KeADILan) และพรรค DAP (ของคนจีน) ซึ่งยังไม่มีประสบการณ์การปกครองท้องถิ่นเพราะที่ผ่านมา มีแต่พรรคอิสลามแห่งมาเลเซีย (Parti Islam Se-Malaysia) หรือพรรคปาสเท่านั้นที่มีประสบการณ์ปกครองระดับรัฐในขณะเดียวกันการเป็นรัฐบาลผสมในระดับรัฐก็ไม่ใช่ง่ายเช่นกันในการประสานประโยชน์ให้ลงตัวของแต่ละพรรคที่มี่นโยบายต่างกัน

4. สรุป

ผลการเลือกตั้งครั้งใหม่ล่าสุดของมาเลเซียที่เปรียบเสมือนสึนามิทางการเมืองครั้งนี้จะส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองการปกครองของมาเลเซียในอนาคต อย่างแน่นอน และ ประเทศมาเลเซียโดยเฉพาะผู้นำอาจ จะต้องเผชิญปัญหาในการบริหารประเทศ เนื่องจากไม่สามารถครองเสียงในสภาได้มากกว่า 2 ใน 3 ซึ่งจะทำให้รัฐบาลมีปัญหาในการออกกฎหมายต่าง ๆ รวมทั้งโครงการพัฒนาเขตเศรษฐกิจของรัฐบาลมูลค่า 325,000 ล้านดอลลาร์ที่ตั้งเป้าไว้ก่อนหน้านี้ และมาเลเซียอาจจะประสบปัญหาตลาดเงินอันส่งผลกระทบด้านการเมือง เศรษฐกิจและสังคมในระยะยาวต่อไป  ในขณะเดียวกันจะเป็นบทพิสูจน์ฝีมือการตรวจสอบขอพันธมิตรฝ่ายค้านในการการตรวจสอบปัญหาคณธรรม  จริยธรรมและธรรมมาภิบาลของรัฐบาลและยังท้าทายการบริหารงานท้องถิ่นในห้ารัฐของันธมิตรฝ่ายค้านซึ่งหากพันธมิตรฝ่ายค้านแสดงฝีมือปกครองระดับรัฐได้ ก็เท่ากับพิสูจน์ให้ชาวมาเลเซียเห็นว่าพวกเขาสามารถจัดตั้งรัฐบาลแห่งชาติได้และ คงไม่ใช่เรื่องยากที่พวกเขาจะก้าวไปถึงขั้นได้เป็นรัฐบาลในการเลือกตั้งครั้งหน้า