พังพอน

ก้าวแรก

ปี 2542 เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งปั่นจักรยานไปที่ศูนย์เพื่อน้องหญิง เพื่อรับทุนการศึกษา เด็กหญิงคนนั้นคือ พังพอน หรือเด็กหญิง ดวงพร กันจัน ซึ่งปัจจุบันคือ นางสาวสมพร อินทโมรา

************

ที่ศูนย์เพื่อน้องหญิง วันที่ฉันได้รับทุนการศึกษาและได้รู้จักกับพี่ลอย นาฎนารี หลวงมอย เพราะความใจดีมีเมตตาของพี่ลอย จึงเป็นแสงสว่างเปิดทางให้ฉัน

ฉันเริ่มต้นเข้าศูนย์เพื่อน้องหญิงโดยการเข้ามาเป็นนักเรียนเรียนพิมพ์ดีด เพราะที่ศูนย์มีโครงการสอนพิมพ์ดีด ฉันมาเรียนกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน 5-6 คน และในช่วงนั้นที่ศูนย์ยังมีกิจกรรมอบรมอาสาสมัครพิทักษ์สิทธิเด็กรุ่นแรก

ฉันอายุ 12 ปี เป็นคนขี้อาย ไม่กล้าไปร่วมกิจกรรมกับคนอื่นได้แต่แอบมองข้างหน้าต่างห้องพิมพ์ดีด ดูคนอื่นทำกิจกรรมกันอย่างสนุกสนาน  ไม่มีเวลาไปวิ่งเล่นอย่างกับเด็กคนอื่น ๆ จึงไม่มีความมั่นใจ ที่จะพูดคุยกับคนอื่น ๆ แต่ฉันชอบพูดคุยกับพี่ลอยเพราะพี่เขาใจดี คอยให้กำลังใจฉันเมื่อรู้สึกกลัว และชวนฉันเข้าร่วมกิจกรรม

จนกระทั่งมีอยู่วันหนึ่ง ศูนย์เพื่อน้องหญิงมีการอบรมอาสาสมัครพิทักษ์สิทธิเด็กรุ่นสอง ฉันอยากเข้าร่วมแต่เมื่อไปบอกยาย  ยายไม่ยอมให้ไป ฉันจึงพูดกับยายว่า เหนื่อยมาตั้งหลายปี เพราะทำงานหาเลี้ยงตากับยาย วันนี้แค่อยากจะมองโลกกว้างไปเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ บ้างไม่ได้ไปทำลายใครหรือกินเหล้าสูบบุหรี่ที่ไหน ถ้าคิดว่ามันไม่ดีก็คงไม่คิดจะทำ แค่นั้นแหละยายก็ตะโกนว่า "จะไปไหนก็ไป !"

สิ่งหนึ่งที่ได้เรียนรู้ในการอบรมในครั้งนั้นคือ สิทธิเด็กที่เราควรมี ควรได้รับจากสังคม จากผู้ใหญ่

จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี จากปีเป็นหลายปี ฉันอยู่ในตำแหน่งอาสาสมัครสิทธิเด็ก ในระหว่างที่เดินสายทำกิจกรรมรณรงค์สิทธิเด็กอยู่นั้น ฉันก็ไม่ได้ละทิ้งการเรียน ยังคงตั้งใจเรียนมีผลการเรียนที่ดี อีกทั้งเป็นนักกีฬาของโรงเรียน ในขณะเดียวกันก็ทำหน้าที่หารายได้เลี้ยงครอบครัว ด้วยการทำงานสารพัด แต่เป็นงานที่สุจริตและได้เงิน ไม่ว่าจะหนักหรือเบา

มันไม่ง่ายเลยสำหรับผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างฉัน อุปสรรคปัญหาก็มีมากมาย จนบางครั้งอยากจะหนีไปให้ไกล ๆ  แต่พอคิดถึงตายายก็ต้องตั้งมั่นใหม่ และส่วนหนึ่งเพราะฉันได้รับกำลังใจและคำแนะนำที่ดีจากพี่ลอย จึงคิดที่จะเอาวิกฤตมาเป็นโอกาสทอง ฉันนำปัญหาที่ได้พบเจอมาศึกษาหาสาเหตุและแนวทางแก้ไขจากการเข้าร่วมกิจกรรมแลกเปลี่ยน เพื่อนำมาช่วยเหลือครอบครัว และคนอื่นๆ ที่ฉันรู้จัก เช่น น้องสาวถูกพ่อแม่ทุบตีบ่อยๆ  ฉันก็เข้าไปดูแลน้องสาวคอยปกป้องและคุยกับพ่อแท้ๆ ของเธอ แต่เป็นพ่อเลี้ยงของฉันด้วยเหตุผล ทำให้พ่อเลี้ยงเกรงใจฉัน บางเวลาที่จะทุบตีน้องสาวหรือทะเลาะและตบตีแม่  รวมทั้งช่วยเข้าไปพูดคุยกับพ่อแม่อื่น ๆ ที่จะส่งลูกสาวไปค้าประเวณี เป็นต้น

ฉันมีโอกาสทำสื่อหลายอย่างออกมารณรงค์เรื่องสิทธิเด็กกับพี่ ๆ เพื่อน ๆ อาสาสมัครบ่อย ๆ และฉันนำประสบการณ์ที่ได้มา เป็นแนวทางในการเดินทางก้าวใหม่กับเส้นทางที่ฉันเลือกเดินได้.

_________________________

สมพร อินทโมรา "พังพอน"  เป็นเยาวชนจากศูนย์เพื่อน้องหญิง อ.พาน จ.เชียงราย เป็นหนึ่งในแกนนำ RTK  เธอเป็นตัวอย่างชีวิตการต่อสู้ของเยาวชนที่มีคุณค่าอย่างยิ่งของสังคม ปัจจุบัน กำลังศึกษาชั้นปีที่ 2 มหาวิทยาลัยนเรศวร พะเยา